We spraken eerder al met Paul Ceelen (38), Make Associate Director bij FrieslandCampina, waarin hij ons vertelde over zijn emigratie naar Kuala Lumpur en waarin hij zijn visie op talentontwikkeling met ons deelde. In Maleisië is hij operationeel verantwoordelijk voor onder andere de verhuizing en opstart van een nieuwe fabriek voor FrieslandCampina. Hoe gaat het nu met Paul en met de transitie naar de nieuwe fabriek? Wij waren benieuwd dus gingen weer met hem in gesprek.
Hoe bevalt het jou in Maleisië?
Inmiddels heeft hij in heel wat landen gewoond en dat ziet hij als een enorme verrijking: “Dit weekend is het Suikerfeest en maar liefst 60% van Maleisië is islamitisch. Hoe gaaf is het om dit feest hier mee te maken? Bovendien wilde ik Azië heel graag leren kennen en dan is Maleisië een van de mooiste landen om dat te doen. Wat betreft de uitdagingen die ik hier heb, verloopt alles naar wens: het bouwen van een compleet nieuwe fabriek en de transitie van de oude naar de nieuwe fabriek. Er worden door FrieslandCampina nu twee greenfields gebouwd; één in Indonesië en één in Maleisië en dat ik daar deel van uit mag maken, vind ik heel gaaf.”
Hoe zien jouw werkzaamheden eruit?
“Als verantwoordelijke voor de productie in Maleisië heb ik de leiding over de oude fabriek in Kuala Lumpur met ongeveer driehonderd werknemers. Door ons succesvolle merk ‘Dutch Lady’, met een marktaandeel van meer dan 40% en de groeiende markt, zijn we uit ons jasje gegroeid. We bouwen daarom een hele grote nieuwe fabriek om verder te kunnen groeien. Mijn verantwoordelijkheid is het in goede banen leiden van de transitie van de oude naar de nieuwe fabriek. Daarnaast ben ik samen met een groot projectteam verantwoordelijk voor de opstart van de nieuwe fabriek. Ook zit ik in het managementteam van FrieslandCampina (Maleisië) en dus veel dichter op het commerciële gedeelte waardoor ik meer inzicht heb in hoe marketing, sales en supply chain samenwerken. Dit is erg uitdagend en voor mij ook weer een mooi leerproces.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
Op de vraag wat hij zelf het allerleukste vindt, zegt hij: “Impact maken, want je staat echt aan het stuurwiel van een schip. De transitie en hoe we impact kunnen maken op de mensen en de performance vind ik geweldig. Toen ik hier kwam in 2022 waren er wel ideeën, maar nog weinig stond vast. We hebben het afgelopen half jaar enorm hard gewerkt om transitieplannen te maken en bijvoorbeeld de volgorde van de machines aan te passen.
Ook op personeelsvlak is het een enorme uitdaging. Momenteel werken we nog met één team, maar straks hebben we ook een tweede team nodig voor de nieuwe fabriek. De productie in de oude fabriek mag niet stil komen te liggen. Hoe gaan we dat organiseren, wanneer starten de nieuwe mensen en welke skills zijn nodig? Ik ben op zoveel facetten aan het sturen, aan het meebepalen en aan het optimaliseren. Het leuke aspect hieraan is dat je er ook meteen resultaat van ziet. Daardoor verschijnt de twinkeling in mijn ogen.”
Hoe is de cultuur daar? Wat zijn de verschillen en overeenkomsten met Nederland?
In Azië is hiërarchie enorm belangrijk en zijn ze gewend te doen wat de leidinggevende zegt. Lachend zegt hij daarover: “Dat maakt het makkelijk om eindelijk eens iets voor elkaar te krijgen, dat gaat hier wel anders dan in Nederland! Maar eerlijk gezegd vind ik het eigenlijk vervelend dat het zo werkt. Als de baas zegt: ‘We gaan naar links’, dan zal je ook niet horen: ‘Dat is niet zo slim, we kunnen beter naar rechts gaan’ of ‘Heb je ook hieraan gedacht?’ Hier werkt het daarom beter als je eerst vraagt: ‘Vind je dat een goed idee?’ Wij Nederlanders zijn veel directer, maar dát werkt hier niet want dan voelen ze zich vrij snel beledigd al stel je gewoon een open vraag. Met de beste intenties natuurlijk, want ik wil begrijpen hoe iets in elkaar zit. Maar van fouten leer je, zo gaf ik de allereerste week dat ik hier rondliep iedereen een hand. Totdat mijn cultuurcoach zei dat dat niet altijd gepast is….”
Hoe staat het met de uitdaging die je bent aangegaan voor FrieslandCampina?
De oude fabriek draait stabiel en er zijn mooie verbeteringen doorgevoerd: “Daardoor kunnen we ons nu richten op de machines die we gaan verhuizen. We gaan bijna verdubbelen qua grootte en we gaan ook meer automatiseren. We bereiden ons nu voor op de equipment transfers. Een overgezette machine uit de oude fabriek moet binnen twee tot vier weken in de nieuwe fabriek zijn rendement weer halen. Daar komt best wel wat bij kijken waaronder veel voorbereidend werk: wat halen we uit elkaar en wat niet, hoe gaan we het verhuizen, eruit tillen, al dat soort zaken. En in de nieuwe fabriek loopt alles volgens plan. Ik ga daar iedere twee weken heen en dan is er steeds weer een gedeelte klaar. Per 1 mei gaan we de processing afdeling bouwen en richting kwartaal 4 gaan we valideren en opstarten. En dan starten we de eerste twee kwartalen van 2024 alle vullijnen op. Er zijn acht verschillende lijnen: vijf nieuwe en drie die we verhuizen.”
Wat heb je onderschat toen je bent gaan vestigen in Maleisië?
“Het cultuurverschil is groter dan ik had gedacht, dus dat heb ik wel wat onderschat. En het grote tijdverschil waardoor het uitdagend is om het contact te houden met Nederland. Ook had ik verwacht dat ze al veel verder waren toen ik hier kwam, maar ze hebben alles wat moeilijk was of waarvan ze dachten dat daar onenigheid over zou kunnen bestaan laten liggen. De eerste maanden heb ik hard moeten werken om de trein op gang te krijgen.”
Welke tips wil je meegeven aan iedereen die overweegt een soortgelijk buitenlands avontuur aan te gaan?
“Vooral doen! Het is een geweldige ervaring, maar het is natuurlijk niet alleen maar rooskleurig. De tip die ik vaak te horen krijg: ‘Happy wife, happy life!’. Ik ben vijf dagen volop aan het werk en in het weekend genieten we samen van alles wat Kuala Lumpur en Maleisië te bieden heeft. Voor het gezin, vrouw en kinderen, verandert er heel veel. Het is zo belangrijk dat zij het naar de zin hebben, want als dat niet zo is, dan houdt het voor mij hier ook op. We zijn de uitdaging samen aangegaan. In het weekend hebben we bewust weinig sociale verplichtingen en gaan we naar het strand, op pad in Kuala Lumpur, naar de dierentuin, speeltuin, noem maar op. Ik heb het hier prima naar mijn zin, maar het is niet zo dat ik nooit meer terug zou willen. Als mijn opdracht hier is afgerond, dan zien we wel wat voor nieuwe uitdagingen er komen. Als ik daar net zoveel energie, enthousiasme en positiviteit van krijg en mijn gezin ook, dan gaan we ervoor. ‘We will see, we’ll cross that bridge when we get there!”